شکوفه عشق

سلام فرشته کوچولوی من دفتر سال 91 در حال بسته شدنه  و از لحظاتی دیگر اولین برگ از دفتر سال نو ورق میخوره. خدایا تو رو به خاطر همه نعمتهای قشنگی که به ما ارزونی داشتی شکر میکنم.  امیرکیانم اولین بهار زندگیت رو تبریک میگم عزیز دلم. هرچند که الان هشت ماهه که زندگی من و بابا رو بهاری کردی شکوفه عشقم. برای همینم اسم وبلاگت رو گذاشتم " شکوفه عشق " چون وجود نازنین تو عشق ما رو رنگ و بوی دیگه ای داد. توی این لحظات نزدیک تحویل سال جدید برای همه عزیزانم دوستان و خانواده خوبم آرزوی بهترینها رو دارم. و برای تو....... آرزو میکنم سهم تو از دنیا خیر و برکت و سعادت و سلامت و سرور باشه. دلت همیشه شاد لبت خندون و عمرت ...

سلام ماه آسمونم آمدی پس از انتظارهای بی پایان، آمدی تا سرآغازی باشی به فصل جدیدی از زندگی آمدی با آرزوهای فراوان و زیبایی که امیدوارم به تمامی آنها یکی یکی و یواش یواش دست پیدا کنی آمدی تا باشی و هستی ببخشی درخت زندگی را .... گفتنی زیاده ولی بقیه اش رو باید بزرگ شی تا با هم مرور کنیم همین بس که تو چند ماهی که اومدی دل خیلی ها رو بدست آوردی برات آرزو می کنم مردی و مردانگی، عطوفت و مهربانی، قدرت و سلامت و عشق وجودت مملو از عشق     روزگارت بهاری چون شکوفه های بهاری و از این حرفا ... برای دوردوری نور دیده این یادداشت رو بابا کیوان برات گذاشت عزیزم ...

  سلام ستاره من ماهگیت مبارک همه دنیای من یک ماهه دیگه گذشت و تو هشت ماهه شدی شیرین تر از عسلم  قدت شده : 72 و وزنت هم:9/100 روزها از پی همدیگه می گذرند و تو بزرگ و بزرگتر میشی. سال پیش این موقع تو هنوز تو دل مامانی بودی و من هر روز تقویم رو نگاه میکردم و برای اومدنت روزشماری میکردم. وحالا امسال خداجونم شکرت اون روزا هر روز که از سرکار برمیگشتم خونه قبل از هر کاری یکی دو ساعت استراحت میکردم تا گل ناز  تو وجودم بهتر رشد کنه حتی بخاطر تو خونه تکونی عید رو هم از خیرش گذشتم. البته خاله مرضیه و زن دایی گلی شرمنده ام کردند و اومدن دستی به سر رو روی خونمون کشیدن . واقعا دستشون درد نکنه. خدا...

گل سفید من سلام    اول از همه خدا رو شکر میکنم که حالت بهتر شد. چند روز بود که سرما خورده بودی و من خیلی ناراحتت بودم. اصلا امیرکیان همیشگی نبودی کاملا بی اشتها شده بودی خیلی کلافه و بی حوصله بودی همش گریه میکردی شبا راحت نمیخوابیدی و تا صبح من و بابایی مجبور بودیم نوبتی بغلت کنیم و راه بریم تا تو یه کم خوابت ببره واقعا نمیدونستم باید برای آروم شدنت چیکار کنم . کلی خودمو سرزنش میکردم آخه احساس میکردم خودم چشمت کردم. بس که به همه میگفتم که امیر کیان آرومه اشتهاش خوبه خوش خنده اس و از این حرفا. بردیمت دکتر و چند روزی بود که بهت دارو میدادم تا اینکه امروز یه کم بهتر شدی. اشتهایت هم یه کم بهتر شد خدا رو شکر. کاش میشد خدا ه...

جمعه 20 بهمن 1391 چهل روزه که که او پرواز کرده / حیات جاودان آغاز کرده چهل روزه دل از دنیا بریده / کسی روی گلش اینجا ندیده   خواهر خوبم چهل روز از پرواز بی صدا و ملکوتی تو گذشت و هنوز من رفتنت رو باور نکردم. روزی نیست که خاطراتت رو مرور نکنم و داغ دلم تازه نشه. روزی نیست که در آیینه به خودم تسلیت نگم و خودم رو دعوت به آرامش نکنم. بعضی وقتا هدیه های که بهم دادی رو نگاه میکنم پیامکهایی که برام فرستادی رو میخونم حتی گاهی شماره تلفنت رو میگیرم تا باهات حرف بزنم و منتظرم بازهم صدای گرمت رو از پشت تلفن بشنوم تا برای آخر هفته قرار بذاریم که با امیرکیان بیام خونتون و تو بگی غذا چی دوست داری درست کنم بعد من بگم خودتو تو زحمت نین...